عروس عادی : با اجازه بزرگترها بله (این اصولا مثل بچه آدم بله رو میگه و قال قضیه رو میکنه
عروس لوس: بع..........له...
عروس زیادی مؤدب: با اجازه پدرم، مادرم، برادرم، خواهرم، دایی جون، عمه جون،...، زن عمو کوچیکه، نوه خاله عمه شکوه، اشکان کوچولو، ... ، مرحوم زن آقاجان بزرگه ، قدسی خانوم جون ، ... ، ... (این عروس خانوم آخر هم یادش میره بگه بله واسه همین دوباره از اول شروع میکنه به اجازه گرفتن ... !)
عروس خارج رفته: با پرمیشن گریت ترهای فمیلی ... اُ یس (این هم باید به سرنوشت عروس لوس برسه تا شاید آدم بشه)
عروس خجالتی: اوهوم (قابل توجه بعضیا)

عروس پاچه ورمالیده: به کوری چشم پدر شوهر و مادر شوهر و همه فک و فامیل این بزغاله (اشاره به داماد) آره.... ( وضعیت داماد کاملا قابل پیش بینی است )

عروس رشتی: اووو اگر اهالی محل موافقند بنده مخالفتی ندارم
عروس هنرمند: با اجازه تمامی اساتیدم، استاد رخشان بنی اعتماد، استاد مسعود کیمیایی، ...، اساتید برجسته تاتر، استاد رفیعی، ... ، مرحوم نعمت ا.. گرجی ، شیر علی قصاب هنرمند، روح پر فتوه مرحومه مغفوره مرلین مونرو، مرحوم مارلین دیتریش، مرحوم مغفور گری گوری پک و ... آری میپذیرم که به پای این اتللوی خبیث بسوزم چو پروانه بر سر آتش ... ( تو که مادر منو **** این ستاره ها یه حرف بدی بود که داماد به عروس زده بود ما هم سانسورش کردیم)
عروس داش مشتی: با اجزه بروبکس مُجلی نیست من که پایه ام ... (با عرض تشکر از داش اسی عزیز)

عروس زیادی مؤمن و معتقد: بسم ا.. الرحمن الرحیم و به نستعین انه خیر ناصر و معین ... اعوذ با... منم شیطان رجیم یس و القرآن الحکیم .... الی آخر .... ( و در آخر ) نعم (دلم به حال داماد مفلوکِ خاک بر سر میسوزه که احتمالا توی حجله عروس خانوم یه دور براش مفاتیح رو ختم میکنه تا بعد ... استغفر ا...)
عروس فمنیست: یعنی چی؟! چه معنی داره همش ما بگیم بله ... چقدر زن باید تو سری خور باشه چرا همش از ما سؤال میپرسن ! ... یه بار هم از این مجسمه بلاهت (اشاره به داماد) بپرسین ... (اصولا این قوم فمنیست جنبه ندارن که بهشون احترام بذارن و یه چیزی ازشون بپرسن ... فقط باید زد تو سرشون بهشون گفت همینه که هست میخوای بخواه و نمیخوای نخواه...

این پسر عاشق فوتبال در سال 1353 درغرب تهران، خیابان گیشا به دنیا آمد. پدرش مهندس برق و یک خواهر و یک برادر فرزندان پس از عادل هستند. آنها اصلیتی کرمانی دارند.
دوران دبستانش را در مدرسه ذوقی، راهنمایی را در مدرسه طالقانی و در نهایت دبیرستان را در دبیرستان معروف تهران، یعنی البرز گذراند...
بچه بسیار درس‌خوانی بود، تا جایی که دیپلم خود را با معدل بالای 18 گرفت... از همان زمان کودکی علاقه‌ای وافر به فوتبال داشت. ابتدا والدینش فکر می‌کردند که او می‌رود در کوچه و خیابان فوتبال بازی می‌کند و از درس غافل می‌ماند، اما زمانه طوری دیگری شد. او با یک رتبه خوب در دانشگاه صنعتی شریف دررشته مهندسی صنایع قبول شد و تحصیلاتش را تا پایان دوره فوق لیسانس ادامه داد... از طرفی او عاشق زبان انگلیسی بود، به‌طور حتم می‌پرسید، چه‌طور؟ برای‌تان خواهم گفت.
همان‌طور که از دوران کودکی علاقه عجیبی به فوتبال داشت به زبان انگلیسی هم عشق می‌ورزید. شاید فکر نمی‌کرد روزی همین زبان، باعث می‌شود که پله‌های ترقی را طی کند. از کلاس اول دبیرستان در کلاس‌های زبان نام‌نویسی کرد،
سال سوم دانشگاه بود که تمامی کلاس‌هایش به پایان رسید. او کلاس‌های استادی‌اش را هم قبول شد... از همان دوران نوجوانی، مجلات شوت و مچ انگلیس را هر هفته از میدان انقلاب تهیه می‌کرد و می‌خواند؛ مطالبی که در رابطه با لیگ فوتبال انگلیس بود. شاید دلایل علاقه‌مندی‌اش به فوتبال انگلیس، همان مجلاتی باشد که شب و روزش را گرفته بود. از هر جا که می‌توانست اطلاعات کسب می‌کرد، لیورپول را خیلی دوست داشت، این را همکارانش در ابرار ورزشی که اولین روزنامه ورزشی کشور بود می‌گویند.
می‌گوید: از آن‌جا که به زبانم اطمینان داشتم یک روز به سردبیر وقت ابرار ورزشی که «اردشیر لارودی» بود، گفتم: به فوتبال علاقه دارم، می‌خواهم همکاری کنم. گفت: در چه زمینه‌ای، گفتم: ترجمه... یک متنی به من داد و خداحافظی کرد، فردا رفتم دفتر روزنامه، کارم را تحویل دادم و همین شد که همکاری‌ام با ابرار آغاز شد. آن زمان سال سوم دانشگاه بودم...

 او دوست داشت هر چه زودتر استعدادهایش را در تلویزیون به نمایش بگذارد، مردی که زیاد از فوتبال جهان می‌دانست چند دفعه تست داد، اما گفتند «صدایت هنوز پخته نیست» و سرانجام قبول شد. مدتی فقط صدایش روی تصاویر فوتبال بود، آن هم برنامه‌های منتخب ورزشی که فوتبال آرشیوی از شبکه سوم پخش می‌کرد، فوتبال‌های اروپایی...
اما او کم‌کم استعدادهایش را نمایان کرد تا سرانجام تصویر او هم دیده شد و برای پخش مستقیم فوتبال‌های باشگاهی، سر از ورزشگاه‌ها درآورد... و دیگر کار در دنیای مطبوعات را رها کرد.
دوستان سابقش می‌دانند که او در نوجوانی و کودکی طرفدار چه تیمی بود... تیمی که در فصل گذشته با حضور یک مربی دو ملیتی ایرانی - امریکایی قهرمان لیگ هفتم شد!... اما حالا او به واقع بی‌‌طرف است، می‌گوید: «شاید باورش برای خیلی‌ها مشکل باشد، اما من در حال حاضر... نه پرسپولیسی‌ام و نه استقلالی... من بی‌‌طرفم، چرا که شغلم ایجاب می‌کند
بی‌‌طرف باشم» اگر چه خیلی‌ها او را متهم به طرفداری از تیم خاصی می‌کنند، اما به واقع این گونه نیست...

... داشتیم از زبان انگلیسی او می‌گفتیم. او درست مانند گزارشگری‌اش آن‌قدر پشتکار از خود نشان داد که توانست به درجه استادی در دانشگاه برسد، حال تصور کنید که در ابتدای کلاس، شاگردانش او را چه‌طور در رابطه با فوتبال سوال‌پیچ می‌کنند...
شاگردانش می‌گویند، عادل استاد مهربانی است، پس از پایان هر کلاس با حوصله و دقت پاسخگوی پرسش‌های شاگردانش می‌شود...

فوتبال تمام زندگی‌اش است، اما برای خانواده هم اهمیت بسیاری قائل می‌شود. با همسرش در دانشگاه آشنا می‌شود و همسرش هم پذیرفته که عشق به فوتبال را از عادل نمی‌تواند دور کند، او هم به‌خاطر چند سال زندگی کردن با عادل، حال برای خودش یک مفسر کامل است، چرا که در خانه آنها، هر روز حرف فوتبال است...
...و اما برنامه نود! عادل، نود را خیلی دوست دارد، چرا که این برنامه زاییده فکر اوست؛ برنامه‌ای چالشی که توانست به خوبی در دل علاقه‌مندان به فوتبال جا خوش کند. کمتر علاقه‌مند به فوتبالی پیدا می‌کنید که دوشنبه شب‌ها، خواب را به برنامه او ترجیح دهد...

مژه هایم سنگینی می کند

دلم می خواهد چشمانم را ببندم و لحظه ای دور از این هیاهوی زندگی باشم

اما مگر یاد تو می گذارد !

هر لحظه یاد تو ، اسم تو ، نگاه تو در ذهنم تداعی می شود

و من نمی توانم ثانیه ای را به تو فکر نکنم و آرامش یابم !

به هر سو که می نگرم تو را در آنجا می یابم

اما خوب می دانم که رویایی بیش نیست !

با خود می گویم بگذار که یادش در ذهنت بماند همچون شبهای دیگر

چشمانم را می بندم !

خود را در باغی سبز می بینم که درختهایش سر به فلک کشیده

و تو را در آن دور دست

که بر روی نیمکتی از برگریزان نشسته ای

نگاهم می کنی و لبخند می زنی !

قلبم از شوق دیدارت می تپد

دوان دوان به سوی تو می آیم تا دستانت را لمس کنم

و تو را در آغوش خویش بگیرم

اما تا دو سه قدم مانده به تو

چشمهایم باز می شود و من خود را در تاریکی فرو افتاده شب می بینم !

با دست ، خیسی گونه هایم را لمس می کنم

در می یابم که حتی خواب هم با من دشمنی دارد

که نمی خواهد دور از واقعیت تو را به من برساند !

سکوت حکمفرما می شود ،

دوباره به خواب می روم

اما این بار با چشمانی باز به روی حقیقت تلخ بی تو بودن !

نام: صبا کمالی

متولد:1357

لیسانس ادبیات نمایشی از دانشکده سینما و تئاتر در سال 1378.

شروع فعالیت در تئاتر در سال 1376.

شروع فعالیت در تلویزیون در سال 1378.

برنده جایزه اول بهترین بازیگر از سومین جشنواره تئاتر تهران برای بازی در نمایش از عدمیت تا آدمیت در سال 1377.

دانلود

ترانه ای به نام آه باران با صدای محمد رضا شجریان k953

ریشه در اعماق اقیانوس دارد شاید
گیسو پریشان کرده بید ِ وحشی ِ باران

یا نه دریایی ست گویی واژگونه بر فراز شهر
شهر سوگواران ، شهر سوگواران

هر زمانی که فرو می ‌بارد از حد بیش
ریشه در من می دواند پرسشی پی گیر با تشویش

رنگ این شب ‌های وحشت را
تواند شست آیا از دل یاران ، از دل یاران

چشم ها و چشمه ها خشکند
روشنی ها محو در تاریکی ِ دلتنگ
هم چنان که نام ها در ننگ ، هم چنان که نام ها در ننگ

هر چه پیرامون ما غرق تباهی شد ، غرق تباهی شد

آه باران ، آه باران ای امید جان بیداران ، ای امید ای امید جان بیداران
بر پلیدی ‌ها که ما عمریست در گرداب آن غرقیم

آیا چیره خواهی شد ، چیره خواهی شد

بر پلیدی ‌ها که ما عمریست در گرداب آن غرقیم

آیا چیره خواهی شد ، آه ... باران

ادامه مطلب...

کلمات کلیدی :

ادامه مطلب...

کلمات کلیدی :

ادامه مطلب...

کلمات کلیدی :